Park Miejski w Kaliszu mieni się jesiennymi kolorami

Kalisz 20 października 2024r.

Najpiękniejsze miejsce do odpoczynku i relaksu położone w Śródmieściu Kalisza. To  oaza zieleni, ciszy i spokoju z alejkami spacerowymi i ławeczkami.  Odwiecznymi lokatorami parku są sympatyczne wiewiórki, które wychodzą spacerowiczom na powitanie. Park należy do największych atrakcji Kalisza, położony jest wśród Prosny Swędrni, Kanału Bernadyńskiego i Kanału Rypinkowskiego.  

Mają tu swoje miejsce staw Kogutek opisany m.in. w „Nocach i Dniach” Marii Dąbrowskiej, zegar słoneczny, dąb Asnyka oraz rzeźba „Flory”. Kolory jesieni dodatkowo upiększają ten wyjątkowy park.

Park Miejski w Kaliszu jest najstarszym parkiem miejskim w Polsce. Powstał na miejscu pojezuickiego ogrodu warzywnego staraniem ówczesnego prezydenta Kalisza Jana Karola Horninga. Rozwijający się teren rekreacyjny zajął później teren placu należącego wcześniej do zlikwidowanej szkoły kadetów.

Park został założony w 1798, był wielokrotnie powiększany i przekształcany. W XIX wieku uważany za najpiękniejszy polski ogród publiczny.  W najstarszej części utrzymany w stylu ogrodu angielskiego. Jest najstarszym parkiem miejskim w Polsce wpisanym do rejestru zabytków w 1964.

Współczesny kształt leżącego w ramionach Prosny parku powstał po huraganie i powodzi roku 1881 i jest owocem planów zagospodarowania przestrzennego, którego autorami byli profesor SGGW Edmund Jankowski i planista terenów zielonych Franciszek Szanior.

Park Miejski o powierzchni 24,28 ha obejmuje Stary Park (1798), Wielki Park (1842), dawny Ogród Pomologiczny (1885), Nowy Park (1900), Park im. Ignacego Jana Paderewskiego (1912), Park Sportowy (1926), wschodnią część Plant (1942).

Pod koniec XIX w. w parku ustawiono sześć rzeźb, z których po II wojnie światowej zachowała się tylko „Flora”.

„Amor” (1885),

„Flora” (kwiaciarka) (1886)

„Strzelec Alpejski” (1887)

„Psyche” (1889)

„Sandalarka” (1890)

„Satyr z Faunem” (1891)

Po zburzeniu Kalisza (1914) do parku przeniesiono rzeźbę „Kalisia” (1891) z ratusza oraz rzeźby „Gryfy” (1900) i „Wiktoria” (1900) z Teatru Miejskiego; rzeźby te Niemcy także zniszczyli w czasie II wojny światowej.

Andrzej Gulewicz  MTV 24

Fot. Aut.